SWV is een samenwerkingsverband voor primair onderwijs. Waar het een basisschoolleerling niet lukt om mee te komen, biedt SWV ondersteuning en middelen om hulp in te kopen. SWV is door de overheid in het leven geroepen om onderwijs passend te maken zodat een kind op de school kan blijven zitten waar het zit. Dit doen het SWV voor 30.000 leerlingen in de regio Utrecht. PerTazza sprak met directeur Erik Brandsema over zijn bijzondere visie op leiderschap en de rol van koffie in zijn organisatie.
Jullie hebben gekozen voor koffie van PerTazza, waar was daar de overweging in?
De belangrijkste overweging was ons motto: Goed voor Elkaar. Daar zit natuurlijk een dubbele lading in:
- We moeten zorgen dat alle processen goed voor elkaar zijn.
- We moeten zorgen dat de mensen goed voor elkaar zijn.
- Wij moeten goed voor de leerlingen zorgen en zorgen dat dat goed voor elkaar is.
Op een bepaald moment is vorig jaar besloten dat dit samenwerkingsverband ook op een eigen locatie moest gaan zitten. Sinds 1 september 2014 zitten wij op deze locatie. Wij zijn niet van één schoolbestuur of van één school. Wij zijn een zelfstandige organisatie. We besloten toen ook dat we als samenwerkingsverband ook goed voor elkaar moeten zijn in de zin van goede voorwaarden. Je moet het hier niet gaan zoeken in dure leaseauto’s, toplocaties enzovoorts maar we besloten wel dat er een goede ruimte moet zijn waar personeel werkt en een goede ruimte moet zijn om pauze te houden. De pauzeruimte is anders ingericht dan de werkruimtes, met andere kleuren.
Dit leidde uiteindelijk naar de vraag van hoe we dit met koffie zouden doen. Ik vond dat er goede koffie aanwezig moet zijn. Dat kwam een beetje voort uit een persoonlijke kruistocht: Ik drink thuis goede koffie maar het merendeel van de koffie drink ik op mijn werk. Het is dan best raar dat je op je werk poederkoffie drinkt. Ik wilde dus naar iets toe waarbij we voor goede koffie zorgden en zo kwamen we bij PerTazza terecht.
Wat was de doorslaggevende reden om koffie af te nemen bij PerTazza?
Wij zoeken altijd naar mensen die kunnen laten zien dat ze ergens een passie voor hebben. Iedereen kan een koffiezetapparaat verkopen maar er zijn er maar weinig die dit met passie kunnen. Zo hebben wij ook onze ICT dienstverlener uitgekozen en degene die ons alarmsysteem heeft ingericht.
Er werken hier 35 mensen en hebben een sterk fluctuerende bezetting. Op maandag is onze overlegdag. Dan zijn er zo 27 mensen op kantoor. De rest van de week is het wisselend. Het kan heel rustig zijn maar er zijn ook dagen dat er bestuurlijk overleg is of dat er toetsen worden afgenomen. Dan is het ineens heel druk.
Je moet je op gezette tijden realiseren dat je werkt met zorgmiddelen die niet van ons maar van kinderen zijn. Als we een ton in huisvesting stoppen voor een fantastisch mooie locatie, dan betekent dit ook dat we een ton minder te besteden hebben aan ondersteuning van leerlingen. Daarmee kan je het verschil voor een leerling maken. Zo keken wij ook naar onze nieuwe locatie. De ruimte waar we nu in zitten is niet de fraaiste maar het is goed genoeg. Wij kunnen hier op een goede manier ons werk doen. Voorwaarde was wel dat er een goede ICT structuur moest zijn en we vinden dat voorwaarden zoals koffie en thee ook goed geregeld moeten zijn. Maar je moet wel de norm bewaken.
Een mooie gedachte…
Ja. Het grappige is, we hebben dus die speciale personeelsruimte met verschillende kleuren (overeenkomend met ons logo), een ruimte waar je niet werkt. Van de zomer was daar iemand bezig met de bekleding en ik was daar omdat hij in het gebouw bezig moest zijn. Hij zei: “Dan ben ik nu dus jouw kamer aan het bekleden.” Op mijn vraag naar waarom hij dat dacht stelde hij dat dit de mooiste kamer is. Ik zei toen “Als dit de mooiste kamer is dan moet ik daar juist niet gaan zitten als directeur maar die reserveren voor het personeel. Ik blijf het namelijk heel vreemd vinden dat een directeur de mooiste kamer moet hebben en ander meubilair zou moeten hebben dan de rest van het personeel. Waarom zou ik een andere overlegtafel moeten hebben? Als een tafel voor mij niet goed genoeg is, waarom is hij dat dan wel voor mijn personeel? Ik heb dan wel meer verantwoordelijkheid, maar die neemt niet per definitie meer ruimte in. Ik blijf onderdeel van het geheel. En laten we eerlijk zijn, als een school komt met een hulpvraag wanneer ik ziek ben, dan wordt die hulpvraag alsnog beantwoord. Maar als de expert ziek is, dan wordt die niet beantwoord.
Op sommige momenten moet ik natuurlijk een knoop doorhakken en ben ik eindverantwoordelijk. Die verantwoordelijkheid is op dat moment groter maar niet belangrijker.
Wat ik in mijn werk zo leuk vind is dat wij hier het verschil voor een leerling kunnen maken. Wij kunnen, doordat wij de middelen toebedelen, ervoor zorgen dat een leerling toch nog met een mooi toekomstperspectief de basisschool verlaat. Wij zien natuurlijk veel narigheid, kinderen die al met 5 jaar geschorst zijn of vluchtelingenkinderen die rechtstreeks vanuit rampgebieden in asielzoekerscentra terechtkomen en naar school moeten. Wij beschikken echter over de financiële middelen om voor een groot aantal kinderen het verschil te maken door passende ondersteuning te bieden. Dat is mijn passie. Dit is niet gewoon kantoorwerk. Je moet wel wat met kinderen hebben!
SWV kiest PerTazza
Jullie hebben gekozen voor koffie van PerTazza, waar was daar de overweging in?
De belangrijkste overweging was ons motto: Goed voor Elkaar. Daar zit natuurlijk een dubbele lading in:
Op een bepaald moment is vorig jaar besloten dat dit samenwerkingsverband ook op een eigen locatie moest gaan zitten. Sinds 1 september 2014 zitten wij op deze locatie. Wij zijn niet van één schoolbestuur of van één school. Wij zijn een zelfstandige organisatie. We besloten toen ook dat we als samenwerkingsverband ook goed voor elkaar moeten zijn in de zin van goede voorwaarden. Je moet het hier niet gaan zoeken in dure leaseauto’s, toplocaties enzovoorts maar we besloten wel dat er een goede ruimte moet zijn waar personeel werkt en een goede ruimte moet zijn om pauze te houden. De pauzeruimte is anders ingericht dan de werkruimtes, met andere kleuren.
Dit leidde uiteindelijk naar de vraag van hoe we dit met koffie zouden doen. Ik vond dat er goede koffie aanwezig moet zijn. Dat kwam een beetje voort uit een persoonlijke kruistocht: Ik drink thuis goede koffie maar het merendeel van de koffie drink ik op mijn werk. Het is dan best raar dat je op je werk poederkoffie drinkt. Ik wilde dus naar iets toe waarbij we voor goede koffie zorgden en zo kwamen we bij PerTazza terecht.
Wat was de doorslaggevende reden om koffie af te nemen bij PerTazza?
Wij zoeken altijd naar mensen die kunnen laten zien dat ze ergens een passie voor hebben. Iedereen kan een koffiezetapparaat verkopen maar er zijn er maar weinig die dit met passie kunnen. Zo hebben wij ook onze ICT dienstverlener uitgekozen en degene die ons alarmsysteem heeft ingericht.
Er werken hier 35 mensen en hebben een sterk fluctuerende bezetting. Op maandag is onze overlegdag. Dan zijn er zo 27 mensen op kantoor. De rest van de week is het wisselend. Het kan heel rustig zijn maar er zijn ook dagen dat er bestuurlijk overleg is of dat er toetsen worden afgenomen. Dan is het ineens heel druk.
Je moet je op gezette tijden realiseren dat je werkt met zorgmiddelen die niet van ons maar van kinderen zijn. Als we een ton in huisvesting stoppen voor een fantastisch mooie locatie, dan betekent dit ook dat we een ton minder te besteden hebben aan ondersteuning van leerlingen. Daarmee kan je het verschil voor een leerling maken. Zo keken wij ook naar onze nieuwe locatie. De ruimte waar we nu in zitten is niet de fraaiste maar het is goed genoeg. Wij kunnen hier op een goede manier ons werk doen. Voorwaarde was wel dat er een goede ICT structuur moest zijn en we vinden dat voorwaarden zoals koffie en thee ook goed geregeld moeten zijn. Maar je moet wel de norm bewaken.
Een mooie gedachte…
Ja. Het grappige is, we hebben dus die speciale personeelsruimte met verschillende kleuren (overeenkomend met ons logo), een ruimte waar je niet werkt. Van de zomer was daar iemand bezig met de bekleding en ik was daar omdat hij in het gebouw bezig moest zijn. Hij zei: “Dan ben ik nu dus jouw kamer aan het bekleden.” Op mijn vraag naar waarom hij dat dacht stelde hij dat dit de mooiste kamer is. Ik zei toen “Als dit de mooiste kamer is dan moet ik daar juist niet gaan zitten als directeur maar die reserveren voor het personeel. Ik blijf het namelijk heel vreemd vinden dat een directeur de mooiste kamer moet hebben en ander meubilair zou moeten hebben dan de rest van het personeel. Waarom zou ik een andere overlegtafel moeten hebben? Als een tafel voor mij niet goed genoeg is, waarom is hij dat dan wel voor mijn personeel? Ik heb dan wel meer verantwoordelijkheid, maar die neemt niet per definitie meer ruimte in. Ik blijf onderdeel van het geheel. En laten we eerlijk zijn, als een school komt met een hulpvraag wanneer ik ziek ben, dan wordt die hulpvraag alsnog beantwoord. Maar als de expert ziek is, dan wordt die niet beantwoord.
Op sommige momenten moet ik natuurlijk een knoop doorhakken en ben ik eindverantwoordelijk. Die verantwoordelijkheid is op dat moment groter maar niet belangrijker.
Wat ik in mijn werk zo leuk vind is dat wij hier het verschil voor een leerling kunnen maken. Wij kunnen, doordat wij de middelen toebedelen, ervoor zorgen dat een leerling toch nog met een mooi toekomstperspectief de basisschool verlaat. Wij zien natuurlijk veel narigheid, kinderen die al met 5 jaar geschorst zijn of vluchtelingenkinderen die rechtstreeks vanuit rampgebieden in asielzoekerscentra terechtkomen en naar school moeten. Wij beschikken echter over de financiële middelen om voor een groot aantal kinderen het verschil te maken door passende ondersteuning te bieden. Dat is mijn passie. Dit is niet gewoon kantoorwerk. Je moet wel wat met kinderen hebben!